ارتباط بین شاخص توده بدن و افزایش وزن مادر در دوران بارداری با محدودیت رشد داخل رحمی

مقدمه و هدف: تعریف­های متعددی براساس صدک­ها، انحراف معیار و میزان رشد، از عقب ماندگی رشد داخل رحمی (iugr) intrauterine growth retardation وجود دارد. بر اساس صدک؛ iugr به صورت کمتر بودن وزن تخمینی جنین از صدک دهم تعریف می­گردد. وزن هنگام تولد اثر تعیین کننده­ای روی مراحل بعدی رشد و میزان مرگ نوزادان دارد. کاهش مرگ ومیر و ناتوانی­ها وابسته به، پیشگیری از تولد نوزاد با وزن غیرطبیعی، تشخیص قبل از تولد و درمان زودرس عوامل موثر بر تغییر وزن می­باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین شاخص توده بدنی (bmi) body mass index مادر و روند افزایش وزن مادر با iugr است. روش کار: این مطالعه به صورت طولی می­باشد. جامعه پژوهش در این مطالعه را زنان باردار مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان­های بقیه الله (عج) و مریم درسال 88-87 تشکیل دادند. درمجموع 574 زن باردار به­صورت در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه رابطه بین bmi مادر در ابتدای بارداری، افزایش وزن مادر در طی حاملگی با iugr مورد بررسی قرار گرفت. داده­ها از طریق آزمون کای دو و مدل رگرسیون لجستیک تجزیه­وتحلیل شدند. نتایج: 9/52 %با bmi نرمال، 6/25%با bmi بالاتر ازنرمال، 2/9%با bmi کمتر از نرمال بودند.44% با افزایش وزن نرمال، 8/27%با افزایش وزن بالاتر ازنرمال،3/15%با افزایش وزن کمتر از نرمال داشتند. بین میزان افزایش وزن مادر درطی بارداری و iugr ارتباط آماری معنی­دار وجود داشت (p<0.05). نتیجه­نهایی: زنانیکه میزان اضافه وزن آنان کمتر از حد نرمال بود میزان iugr  در آن­ها بیشتر گزارش شد. مادرانیکه bmi بالا دارند احتمال ابتلای آنان به iugr کمتر است.